«Το άδικο πονάει και τους αγίους...»

«Το άδικο πονάει και τους αγίους.

 Και η αχαριστία πονάει και τον ίδιο τον Χριστό.

Τον επόνεσε... 

Το παράδειγμα με τους δέκα λεπρούς.»

 (+ Αρχιμ. Ανανίας Κουστένης)

Αφέλεια ή Προδοσία η ένωση με τους Παπικούς; ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός †

Αφέλεια ή Προδοσία η ένωση με τους Παπικούς; ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός †

*Θα διακηρύττουν πως υπάρχει ισότης και Ένωση! Αυτό έγινε στο Μπαλαμάντ (στο Λίβανο), εννέα Εκκλησίες στο Μπαλαμάντ, το 1993, με πρώτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Παπική πλευρά, διακήρυξαν την αμοιβαία αναγνώριση των Μυστηρίων, και επομένως ελεύθερα να κοινωνούν οι Ορθόδοξοι σε αυτούς και αυτοί στούς Ορθοδόξους.

*Προσέξτε τώρα, αυτοί (οι Παπικοί) όταν έρχονται να κοινωνήσουν έχουν της Δευτέρας Βατικανής Συνόδου την απόφαση, αμέσως μας κάνουν εμάς Παπικούς, και οχι εκείνοι γίνονται Ορθόδοξοι. Υπάρχει λοιπόν διπλωματία...

*Και ξέρετε τι κάνανε; Τα κείμενα του παπα-Γιάννη του Ρωμανίδη και τα δικά μου, σε αυτούς τούς διαλόγους ενω τρώγαμε μήνες να κάνουμε αυτά που μας είχαν αναθέσει, δεν τα διαβάζανε ποτέ...

*Μασκαράδες, μασκαράδες συνεχώς... Ε που θα φτάσουμε! Ή ολα για τα οποία αγωνιζόμαστε είναι ψέματα... ή δεν είναι, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ και θα ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ! Με συγχωρείται, ο Θεός μαζί μας...

~ άγιος παπα Γιώργης Μεταλληνός

(μερική απομαγνητοφώνηση Δημήτρης Ρόδης)

Kαρακάλλου Φιλόθεος: Οι πιστοί να μην δεχτούν κοινό Πάσχα με τούς Παπικούς, θα γιορτάζουν με το κανονικό το Ορθόδοξο!

Η προειδοποίηση του Ηγούμενου Φιλόθεου της Ιεράς Μονής Καρακάλλου Αγίου Όρους, πνευματικού τέκνου του Αγίου Γερ. Εφραίμ της Αριζόνας, στο αν αποτολμήσουν το 2025 να κηρύξουν την ψευδό- ένωση των ''εκκλησιών.''

Ερώτηση: Συζητείται έντονα η ''ένωση των εκκλησιών.'' 

Γέροντας Φιλόθεος: Μάλιστα… Μάλιστα… Μάλιστα…

Ερώτηση: Μάλιστα έχει ακουστεί αν ισχύει, ίσως για το 2025.

Γέροντας Φιλόθεος: Που λένε τότε να κάνουν το κοινό Πάσχα. Να ενώσουν την ''εκκλησία''… Ε, εκεί θα είναι πια η χαριστική βολή. Αλίμονο μας. Ελπίζουμε και ευχόμαστε ταπεινά και ελπίζουμε ότι θα αποτρέψει η Χάρις του Θεού. Και αλίμονο οι πρωτεργάτες που πρόκειται τέτοιο πράγμα ν’ αποτολμήσουν. 

Θα γραφεί με μελανά γράμματα μέσα στην ιστορία, όπως των αιρετικών. Αλίμονο και όχι μόνον αυτό, αλλά θα χωριστεί πάλι όπως με το παλαιό, την εποχή που σχίστηκε η Εκκλησία μας με το παλιό και με το νέο ημερολόγιο, έτσι και τότε, θα γίνει φοβερό χάσμα στην Ορθοδοξία μας. Θα είναι μεγαλύτερο του παλαιοημερολογίτικου σχίσματος.

Ερώτηση: Οπότε εκεί Γέροντα οι πιστοί που δεν θα το δέχονται αυτό;

Γέροντας Φιλόθεος: Οι πιστοί δεν μπορούνε να δεχτούνε το κοινό Πάσχα και θα γιορτάζουν με το κανονικό Πάσχα, το Ορθόδοξο!

Ερώτηση: Αν όμως ο Μητροπολίτης τους έχει ευθυγραμμιστεί με το κοινό Πάσχα; Και στις Εκκλησίες τις συγκεκριμένες ακολουθείται αυτή η τακτική, τί μπορεί να κάνει ο πιστός;

Γέροντας Φιλόθεος: Δεν θα φέρουν ευθύνη οι ίδιοι οι Επίσκοποι; Αυτοί από το Θεό θα φέρουν και είναι φοβερή ενώπιον του Κυρίου και θα παρασύρουν το λαό. Έχουμε παραδείγματα, έχουμε εμπειρίες, τί συνέβη μετά απ’ όλα αυτά...!

Ερώτηση: Ο πιστός όμως δεν θα μπορεί ούτε να λειτουργηθεί, ούτε να κοινωνήσει. Πού θα πηγαίνει;

Γέροντας Φιλόθεος: Ε, εδώ είναι!… ελπίζουμε ότι θα είναι τέτοιο το σχίσμα που θα είναι φοβερό και ακριβώς αυτή η διαίρεση αυτό θα φέρει, θα διχάσει το λαό.

~ Καθηγούμενος Ι. Μ. Καρακάλλου Αγίου Όρους Φιλόθεος για ψευδό-ένωση ''εκκλησιών''.

Aπόσπασμα απο: «Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν» Νο 13: Πνευματικές Νουθεσίες και Συμβουλές - Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος (Μέρος Β'). Ἡ διαδικτυακή ἐκπομπή τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν Μὲ τὸν Χαράλαμπο Ἂνδραλη. Νομικό-Συγγραφέα, Δικηγόρο παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ. Πηγή: orthros.eu & https://youtu.be/As-O3zRxSUM?si=0xok1EjWycHUffjq

''Εάν μιλήσω.. Εάν πάλι σιωπήσω..'' ~ EL GRECO

"Εάν μιλήσω... θα στενοχωρήσω μερικούς. Εάν πάλι σιωπήσω.. δεν θα έχω εκπληρώσει το χρέος μου στην ανθρωπότητα." 

- Δομήνικος Θεοτοκόπουλος -

 EL GRECO

_____________________________________

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, η θεολογία του και η σημασία αυτής. ~ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ,

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΗΣ»

~ π. Αθανασίου Μυτιληναίου 

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

[Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-3-1981] - Β45

Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, δευτέρα Κυριακή των Νηστειών, εορτάζει τη μνήμη του μεγάλου πατρός και θεολόγου του 14ου αιώνος, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.

Εάν η Κυριακή της Ορθοδοξίας, που εορτάσαμε την περασμένην Κυριακήν, είναι η εορτή κατά την οποίαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, στην 7η Οικουμενική Σύνοδο έδειξαν ότι ο Υιός του Θεού αληθινά έγινε άνθρωπος, για να θεωθεί ο άνθρωπος, αυτό με τη σημερινή Κυριακή και την προβολή του μεγάλου προσώπου και αγίου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που δεν είναι βεβαίως σήμερα η κανονική του μνήμη, αλλά η προβολή του, ως θεολόγου και μαχητού υπέρ της Ορθοδοξίας, με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά έγινε αυτό πολύ σαφές· διότι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ηγωνίσθη ως μοναχός και ως επίσκοπος, ακριβώς να δείξει ότι είναι δυνατόν αυτό να γίνει.

Ποιο; Αυτό που η 7η Οικουμενική Σύνοδος ήδη είχε θεμελιώσει: ότι ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο ἵνα ἡ σάρξ γένηται λόγος. Αυτό που όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, σε μια ολοσύμφωνη γραμμή ετήρησαν μέσα στη διαδρομή της Εκκλησίας: ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Και δύο μεγάλες Οικουμενικές Σύνοδοι, που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη το 1341 και το 1351, κατοχύρωσαν αυτήν την μεγάλη αλήθεια. Είναι οι τελευταίες μεγάλες Σύνοδοι που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, που έγιναν στην Ανατολή, 100 χρόνια πριν πέσει η Κωνσταντινούπολις και η Ανατολή πια βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία αλλοθρήσκων. Αλλά όμως, θείω Πνεύματι, έγιναν αυτές οι δύο Σύνοδοι και ενεφανίσθη αυτός ο Άγιος μεγάλος πατήρ, ο οποίος και προκάλεσε τας Συνόδους, σημειώσατέ το αυτό, εξ αφορμής της Δύσεως, η οποία υπεστήριζε τα εναντία, στο πρόσωπο του Βαρλαάμ, ότι δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να φθάσει στη θέωση, και θα δούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό, ο άγιος αυτός πατήρ που τόσο ηγωνίσθη, με τας Συνόδους αυτάς έθεσαν το θεμέλιον της Ανατολής, της Ορθοδόξου Ανατολικής Θεολογίας, ώστε όταν θα ήρχοντο τα μεγάλα κύματα της Δύσεως να την καταποντίσουν, αυτή να είναι θεμελιωμένη.

Το κύριο πρόβλημα που απησχόλησε τότε, κατά τον 14ον αιώνα, ήταν το εξής: Ποιος είναι ο βασικός χαρακτήρ της Χριστιανικής υπάρξεως. Ποιες είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου να φθάσει πού; Αυτό ήταν το πρόβλημα. Βεβαίως δεν ήταν πρόβλημα. Το θέμα αυτό ήδη είχε τεθεί από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε και φανερώθηκε και κηρύχθηκε η Εκκλησία εις τον κόσμον. Όλοι οι αρχαίοι Πατέρες ήδη είχαν δώσει τη γραμμή πλεύσεως. Ποιες ακριβώς είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου ως Χριστιανού, να φθάσει πού; Αλλά επειδή όμως προεκλήθη θέμα κατά τον 14ο αιώνα, εξ αφορμής του εκ Καλαβρίας της Δύσεως Βαρλαάμ, ο οποίος Βαρλαάμ εξεπροσώπευε τη Δύση και η οποία Δύσις επίστευε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει σε μεγάλα μέτρα, προεβλήθη το θέμα ως πρόβλημα. Το υπεστήριξε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και το επεκύρωσαν αυτές οι δύο τοπικές μεγάλες Σύνοδοι εις την Κωνσταντινούπολιν το 1341 και το 1351.

Το θέμα λοιπόν ήταν οι δυνατότητες του ανθρώπου πού φθάνουν; Τι μπορεί να γίνει ο άνθρωπος; Και απάντησε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Να θεωθεί!». Είναι η θέωσις. Τι σημαίνει θέωσις; Σημαίνει την κοινωνία, την προσωπική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτό βέβαια επήρε διαστάσεις προβλήματος για τον εξής λόγο. «Θεώνομαι» που είναι μία λέξις καθαρά Ελληνική, και που δεν μπόρεσε να μεταφραστεί σε καμία γλώσσα, ούτε σε αυτήν την Λατινικήν, και μένει μία λέξις μοναδική στη γλώσσα μας και σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, αν έπρεπε να μιλήσει ο Λατίνος ή ο Γερμανός ή ο Κινέζος θα έλεγε τη λέξη Ελληνικά, «θέωσις», είναι η θεοποίησις του Μεγάλου Αθανασίου και του Μεγάλου Βασιλείου. Το να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Και να έχει ο άνθρωπος μια κοινωνία με τον Θεό κατά έναν μοναδικό τρόπο.

Ετέθη όμως το εξής ερώτημα: Είναι δυνατόν αυτό; Εφόσον ο Θεός είναι ακατάληπτος και «φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον(:που κατοικεί σε φως απρόσιτο)»[Α’ Τιμ.στ΄16], πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να φθάσει μέσα στην περιοχή του Θεού και να θεωθεί; Οι ίδιοι πάλι Πατέρες υπεστήριξαν ότι ο Θεός είναι ακατάληπτος και απρόσιτος. Όμως, εδώ ήταν τώρα η μεγάλη προσφορά του αγίου πατρός, η οποία, σημειώσατε, ότι δεν είναι πρωτοφανής. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στηρίζεται σε δύο στερεά θεμέλια· και τα οποία τον καθιστούν ορθοδοξότατο. Και πάντα που θα ήθελε να θεολογήσει, εάν μείνει στα δύο αυτά θεμέλια, θα μείνει ορθόδοξος. Είναι η βιβλική Ιστορία και οι Πατέρες της Εκκλησίας ως ερμηνείς της βιβλικής Ιστορίας. Ο άγιος Γρηγόριος μένει στα γεγονότα της βιβλικής Ιστορίας. Μένει σ’ αυτήν την Ιστορία. Μένει σ’ αυτήν την Ενανθρώπηση. Μένει στην Σταύρωση του Χριστού, στην Ανάστασή Του, στην Ανάληψή Του, στη Μεταμόρφωσή Του. 

Παίρνει το γεγονός της Μεταμορφώσεως· υπογραμμίζω, παίρνει το γεγονός της Μεταμορφώσεως. Δεν αλληγορεί τίποτα. Παίρνει καθ’ αυτά τα γεγονότα. Και τα θεολογεί. Τα θεολογεί όμως με μια θεολογία πατερική. Όπως οι Πατέρες κατενόησαν και προσωπικά έζησαν τη βιβλική Ιστορία. Αυτά είναι τα δυο θεμέλια της Ορθοδοξίας. Και όποιος μιλάει επάνω σ’ αυτά τα δύο θεμέλια και στηρίζεται, ποτέ δεν πέφτει έξω. Είναι δε ο άγιος Γρηγόριος ορθοδοξότατος.

Έρχεται λοιπόν τώρα να μας πει η Δύσις· η οποία εκπροσωπεί αν θέλετε, τη λογική κατανόηση, τη φιλοσοφική τοποθέτηση, την αριστοτελική ειδικότερα: Πώς μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει μέσα στο μυστήριο του Θεού, του ακατάληπτου, ακατανοήτου και απροσίτου και να θεωθεί; Και λέγει ο άγιος Γρηγόριος: Εάν υπάρξει μία διάκρισις της ουσίας του Θεού και των ενεργειών του Θεού· ο Θεός ως ουσία πράγματι είναι ακατανόητος, απερίγραπτος και απρόσιτος. Ποτέ η ουσία του Θεού δεν έρχεται σε επαφή με τη Δημιουργία. Ο Θεός μόνον τον Υιό γεννά ως ουσία. Τον κόσμον τον δημιουργεί με τας ενεργείας Του. Αυτό ήτο η μεγάλη προσφορά του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Τώρα βέβαια σας φαίνονται δύσκολα αυτά, θα δείτε όμως τώρα τι θα βγει. Γι’ αυτό σας παρακαλώ μην κλείνετε τα μάτια σας, αλλά να ακούτε και να βλέπετε. Γιατί κάποτε πρέπει να μπαίνουμε στα βαθιά νερά και να μαθαίνουμε σε αυτά κολύμπι. Παρακαλώ, κοιτάξτε. Πώς ακριβώς γίνεται αυτή η διάκρισις; Γίνεται μια δίακρισις χωρίς μερισμό. 

Διακρίνουμε τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού, χωρίς να χωρίσουμε όμως τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού. Γιατί οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες και συνεπώς είναι ο Θεός. Όπως ακριβώς είναι ο ήλιος με την ακτινοβολία του. Ο ήλιος, όπως τον βλέπουμε, είναι απρόσιτος. Ποιος μπόρεσε ποτέ να πάει στον ήλιο; Και να τον πιάσει; Είναι απρόσιτος. Είναι όμως προσιτός με την ακτινοβολία του, με την ενέργεια της ακτινοβολίας του. Ακούστε τι είπα: με την ενέργεια της ακτινοβολίας του. Τον ήλιο τον έχουμε εδώ, τον έχουμε στη γη. Μας φωτίζει, μας ζωογονεί, τον βλέπουμε, χωρίς όμως να μπορούμε να πάμε στον ήλιο. Κατά παρόμοιο τρόπο είναι η ουσία του Θεού με τις ενέργειές Του.

Όταν λέμε λοιπόν ότι θα ζήσουμε ή θα δούμε τον Θεό από την παρούσα ζωή…ποιος μπορεί να δει τον Θεό; Λέγει η Γραφή: «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε». Όταν όμως λέμε ότι μπορούμε να δούμε τον Θεό από την παρούσα ζωή αυτό σημαίνει ότι ο Θεός γίνεται φανερός με τις ενέργειές Του. Αλλά πώς γίνεται με τις ενέργειές Του; Έτσι είναι ένα λεκτικό πράγμα; Απλώς σαν κουβέντα; «Όχι», απαντά ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «είναι μια οντολογική παρουσία του Θεού, εις τας ενεργείας Του, όχι στην ουσία Του»·η οποία είναι πράγματι ακατάληπτος και απρόσιτος. Και συνεπώς μπορώ να δω τον Θεό. Τον Θεό να δεις; Μπορώ να δω τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον. Και βλέποντας τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον, από την παρούσα ζωή, θεώνομαι.

Αυτό το «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» είναι η βάσις η ευαγγελική. Λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος- ακούστε επιχείρημα: «Ποιοι είναι οι καθαροί στην καρδιά; Εκείνοι που είναι, αυτοί θα δουν τον Θεό. Εσύ λες ότι θα δεις τον Θεό στην άλλη ζωή. Μα στην άλλη ζωή, δεν υπάρχει η δυνατότητα να καθαρίσεις την καρδιά σου, για να δεις τον Θεό». Είδατε επιχείρημα; Εδώ είναι η δυνατότητα να καθαρίσεις την καρδιά σου, για να δεις τον Θεό. Συνεπώς εδώ θα δεις τον Θεό· εδώ, στην παρούσα ζωή.

Αλλά αυτό τι συνέπιες έχει; Έχει τις εξής συνέπειες αγαπητοί μου. Απλώς τον 14ο αιώνα αυτό διετυπώθη ως δόγμα. Ήταν πάντοτε γνωστό. Δεν ήταν κάτι καινούριο. Γιατί, σας είπα, ήταν η προσωπική εμπειρία των Πατέρων της Εκκλησίας και των αγίων της Εκκλησίας: ότι (εδώ προσέξτε) ότι η πνευματική ζωή δεν εξαντλείται στη μετάνοια, αλλά επεκτείνεται στην αναγέννηση. Πραγματικά πώς το λέμε αυτό; Να πώς το λέμε. Να δείτε πόσο σήμερα έχει βασική σημασία η προβολή του προσώπου του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της Θεολογίας του. Σήμερα λέμε «να μετανοήσεις» και μόλις μετανοήσω και πάω και εξομολογηθώ, έχω την αίσθηση μιας αυτάρκειας, ότι τελείωσα. Αφού πήγα και εξομολογήθηκα, επισφραγίζω την εξομολόγησή μου και με τη Θεία Κοινωνία και τελείωσα... 

Τελείωσες; Εξαντλείται η πνευματική ζωή στο να μετανοήσεις μόνο; Η πνευματική ζωή πάει πέρα από τη μετάνοια. Είναι στην αναγέννηση. Γι’αυτό λέγει ο άγιος Νικόδημος πολύ σωστά..- ξέρετε ότι στην εμπειρία αυτή έχουμε πάντα τους αγίους, στον άγιο Νικόδημο, στον άγιο Νεκτάριο, που είναι της εποχής μας κι συγχρόνους αγίους, που ίσως ακόμη η Εκκλησία δεν τους ανεκήρυξε, ίσως ποτέ να μην τους ανακηρύξει, δεν έχει σημασία, άγνωστοι άνθρωποι, ζουν αυτήν την εμπειρία.

Προσέξατε. Λέγει ο άγιος Νικόδημος: «Όταν κάποιος που πεθαίνει, μας φωνάξουν να τον εξομολογήσουμε και να τον κοινωνήσουμε, πηγαίνουμε εκ καθήκοντος, γιατί μας το ζήτησαν. Δεν ξέρουμε όμως αν αυτός ο άνθρωπος θα σωθεί. Απλούστατα γιατί αφήσαμε να περάσει η ζωή μας και νομίσαμε ότι προς το τέλος της ζωής μας… κι αυτό το λάθος κάνουμε, ότι θα αφήσουμε να μετανοήσουμε στο τέλος. Δεν είναι η μετάνοια που θα μας σώσει. Η αναγέννηση. Είναι η αναγέννηση. Άφησες τη μετάνοια αδελφέ μου να περάσει η ζωή σου και τότε να μετανοήσεις είπες. Είσαι σίγουρος ότι θα γεράσεις; Είσαι σίγουρος ότι δεν θα έχεις αιφνίδιο θάνατο; Έστω. Αλλά πότε θα προλάβεις να αναγεννηθείς; Πότε θα προλάβεις;».

Γι’ αυτό τον λόγο πάμε και ερχόμαστε στην εξομολόγηση, πάμε και ερχόμαστε χρόνια ολόκληρα, νομίζοντες ότι δυνάμεθα να περιοριζόμεθα σε μια ανανέωση της μετάνοιας και όχι σε μία αναγέννηση. Αυτό για όλους μας είναι ένα δυστύχημα. Και πρέπει να σας πω ότι σήμερα ακριβώς αυτό κάνουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο μας φαίνεται πολύ μακρινή η θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά σήμερα. 

Μέχρι σήμερα η Δύσις δεν τον έχει κατανοήσει τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Και επειδή σήμερα δυτικίζουμε και όλο δυτικίζουμε, όχι μόνο στον πολιτισμό αλλά και στο θρησκευτικόν αίσθημα και συνεχώς δυτικίζουμε, ολοένα απομακρυνόμαστε από την θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, δηλαδή από τη θεολογία της αναγεννήσεως, από τη θεολογία της θεώσεως. Να μπορούμε πραγματικά να φθάσουμε σε εκείνα τα μέτρα.

Και σήμερα, ξέρετε τι αίσθημα έχουμε; Έχουμε το εξής αίσθημα. Και εγώ που σας ομιλώ αγαπητοί μου. Όλοι μας είμεθα παιδιά της εποχής μας και όλοι βρισκόμαστε κάτω από την ίδια νοοτροπία. Έχουμε το εξής αίσθημα: ότι αυτοί οι άγιοι με τη θεολογία τους, που δεν είναι παρά η ευαγγελική θεολογία, όπως την ερμηνεύουν οι Πατέρες και την κατανοούν και τη ζουν, σας είπα, προϊόν και της προσωπικής τους εμπειρίας, το υπογραμμίζω αυτό, ως να είναι αυτά στην κορυφή του Ολύμπου και εμείς να είμαστε στην πεδιάδα και να βλέπουμε και να λέμε «και πώς ανεβαίνει κανείς τώρα εκεί πάνω; Απρόσιτες κορυφές». Αυτό όμως είναι ένα δυστύχημα. Είναι δυστύχημα γιατί αυτά τα πράγματα αφορούν σε αυτήν τη σωτηρία μας.

Γι’ αυτό τον λόγο, μου φαίνεται, ένα πρώτο βήμα, ένα πρώτο στάδιο που πρέπει να κινήσουμε, είναι να προβάλλουμε τα πράγματα, να προβάλλουμε τους αγίους, που τόσο πολύ αγωνίστηκαν, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς· με τη θεολογία του -δεν είναι καινούρια θεολογία, το ξαναλέγω, είναι η βιβλική και η πατερική, αλλά απλώς την έκανε σαφή και την προέβαλε, επειδή υπήρξαν αφορμές. Πρέπει αυτά να προβάλλονται. Και η Εκκλησία μας προσπαθεί να το κάνει αυτό. Η Εκκλησία μας, βλέπετε, προβάλλει την Κυριακή την Α΄ των Νηστειών, την Ορθοδοξία. Και γιορτάζει τον εαυτόν της, την ορθοδοξότητά της. Προβάλλει την Β΄ Κυριακή τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, για να δείξει ότι εκείνο το οποίον τότε αγωνίστηκε, εκατόν-τόσα χρόνια εις την 7η Οικουμενικήν Σύνοδο να διασώσει και την ανθρώπινη φύση του Θεού Λόγου, έρχεται τώρα ο άγιος Γρηγόριος να μας πει ότι αυτό είναι δυνατό: το ότι μπορεί τώρα ο άνθρωπος, αφού ο Θεός έγινε άνθρωπος, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Θεός.

Γι’ αυτό, αγαπητοί, κατακλείοντες, θα σας έλεγα, μη μένομε στα στενά όρια μιας ανεπαρκεστάτης και στοιχειωδεστάτης μετανοίας. Μια μετάνοια χωρίς δάκρυα πολλές φορές· χωρίς δάκρυα, χωρίς συναίσθηση, από μια συνήθεια πάμε να πούμε τις αμαρτίες μας και τίποτε άλλο. Να ήταν τουλάχιστον και της προκοπής η μετάνοιά μας! Να ήταν της προκοπής! Θα άξιζε ο κόπος. Ούτε αυτή δεν είναι της προκοπής. Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν έχουμε μπροστά μας, στον οπτικό μας ορίζοντα, την αναγέννηση. 

Αν έχουμε στον οπτικό μας ορίζοντα την αναγέννηση, τότε θα δούμε ότι η μετάνοια είναι ένα μεταβατικό στάδιο. Βέβαια πρέπει να μετανοούμε σε όλη μας τη ζωή, γιατί είμαστε άνθρωποι και πέφτουμε. Αλλά αν το θέλετε, στη ζωή των μεγάλων αγίων, δεν έχουμε πια μετάνοια. Παρά το ότι αυτοί έλεγαν «άστε με να μετανοήσω ακόμη», όπως έλεγε ο άγιος Σισώης. «Άστε με να μετανοήσω.» Και είχε λάμψει ολόκληρος. Όμως, όπως λέγει και ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος «αυτός που μπήκε στην αναγέννηση και στη θέωση, δεν έχει ανάγκη πλέον ούτε της μετανοίας, ούτε καν των δακρύων. Δεν είναι πλέον η περιοχή της μετανοίας, αλλά της θεολογίας». Είναι μεγάλο πράγμα αυτό. Ε, αυτή λοιπόν η προοπτική, αυτός ο οπτικός ορίζων, έχει χαθεί από τα μάτια μας. 

Κι έχει μείνει μπροστά μας μόνον η μετάνοια. Γιατί νομίζουμε ότι το παν είναι η μετάνοια. Την αφήνουμε κι αυτή και ατονεί, γιατί είναι ίδιον του ανθρώπου να μη θέλει να φθάνει στο τέλος. Αλλά λέει: «Δέκα είναι;». Να σας το πω με ένα μικρό παράδειγμα. Όλοι το παθαίνουμε. «Τι ώρα τελειώνει η Εκκλησία; Εννιά; Ε, θα πάω 8.30. Δέκα; Θα πάω 9.30. Τελειώνει δώδεκα; Θα πάω 11.30». Αυτό παθαίνουμε... Λέμε «η μετάνοια, ε, ας είναι και λιγάκι πιο εδώ, δεν πειράζει». Ας προβάλλουμε, ξαναλέω άλλη μια φορά, στον οπτικό μας ορίζοντα όλο το μέγεθος του μυστηρίου της σωτηρίας μας· που είναι η αναγέννησις του ανθρώπου, που προεβλήθη τόσο δυνατά από τον άγιο πατέρα, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και που η Εκκλησία μας προβάλλει κάθε δεύτερη Κυριακή των Νηστειών

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

Mε απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο. Mεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ: http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_093.mp3 ---- ·Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.  

Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς διωκόμενος. Η Αποτείχιση και η φυλάκισή του.

~ π. Θεόδωρος Ζήσης 

''Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς διωκόμενος. 

Η Αποτείχιση και η φυλάκισή του.''

 

 Πηγή:-https://www.youtube.com/watch?v=Jz_TcIhBPGg Κατήχησις

Διαμαρτυρόμενος ο λαός κατά των αναξίων αρχιερέων δεν ασεβή! - Μητρ. Αυγουστίνος Καντιώτης

Διαμαρτυρόμενος ο λαός κατά

 των αναξίων αρχιερέων δεν ασεβή! 

Aπό το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», έκδοση Β΄, 2008, σελ. 70

«…Διαμαρτυρόμενος ὁ λαὸς κατὰ τῶν ἀναξίων ἀρχιερέων δὲν ἀσεβῇ, διότι· Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατὰ τὸ κανονικὸ δίκαιο εἶνε ὁ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἔχει ὑποχρέωσι, ὅσες φορές κάποιος ἀρχιερεὺς παρεκκλίνει ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττει κάτι ποὺ εἶνε ἀσυμβίβαστον μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστι, ὁ λαὸς ὄχι μόνον πρέπει νὰ διαμαρτύρεται, γιὰ τὴν παρεκτροπή, ἀλλὰ καὶ νὰ διακόπτῃ κάθε πνευματικὴ σχέση με τον παρεκτρεπόμενο ἀρχιερέα.

Ἐπικαίρως δὲ ὑπενθυμίζομε κάτι ποὺ ἐγράφη ἀπὸ τὸν κ. Τρεμπέλα, ὅτι· ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, ἔχοντας πνευματικοὺς ὁδηγούς δύο μοναχούς, τὸν Σωφρόνιον καὶ τὸν Μάξιμον, ἐπέτυχε τὴν καθαίρεσι καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ ὄχι μόνον τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα Ρώμης. Κατά τοὺς χρόνους τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδου καταξέσχισε τὸ ἑνωτικόν της ψήφισμα, ὑπό τὴν ἡγεσίαν ἑνὸς καὶ μόνον ἐπισκόπου, τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ.

Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δὲν ὑπάρχει σήμερα Βασίλειος, δὲν ὑπάρχει Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός. Δυστυχῶς οἱ ὁλίγοι καλοὶ ἐπίσκοποι ποὺ ὑπάρχουν εἶνε δειλοί, δὲν ἔχουν σθένος ν’ ἀγωνισθοῦν. Τρέμουν τοὺς κακούς, φοβοῦνται νὰ μὴ καθαιρεθοῦν· καὶ εἶνε εἰς θέσιν νὰ τοὺς καθαιρέσουν. Καὶ ξεχνοῦν οἱ καλοὶ ἐπίσκοποι, ὅτι μία καθαίρεσις εἶνε τίτλος τιμῆς, δι’ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος καθαιρεῖται, λόγῳ προσηλώσεως στὴν πίστι.

Καθηρημένος ἀπέθανε ὁ Χρυσόστομος, ἀλλὰ ἡ δόξα του εἶνε αἰωνία μέσα στὴν Ἐκκλησία!

Χίλιες φορὲς νὰ καθαιρεθῶ, ἀπὸ τοιούτους ἐπισκόπους, καὶ νὰ πάω στὴν ἔρημο νὰ κλαίω τ’ ἁμαρτήματά μου, παρά νὰ ζῶ μέσα ἐδῶ στὴν πόλι καὶ νὰ φιλῶ τὴν κακοήθεια καὶ τὴν διαφθορά.

Ἠγωνίσθησαν, λοιπόν, ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες. Σήμερα ἀγών δὲν γίνεται. Κληρικοί δὲν ἀγωνίζονται. Δὲν ὑπάρχει πλέον ἀγωνιστικὸ πνεῦμα.

Τί μέλλει γενέσθαι; Ὁ ἀγῶνας πέφτει στὸν λαό.

Ὅπως δυστυχῶς ὅλα τὰ βάρη, –εἶνε θέμα μεγάλο, τώρα αυτό τὸ ὁποῖο λέω- ὅπως ὅλα τὰ βάρη τὰ οἰκονομικά, οἱ φόροι, ἡ στράτευσις, τὰ αἴματα, τὰ μαρτύρια, τὰ πάντα πέφτουν στὸν λαό μας, γιατί ἅμα γίνῃ καμμία ἀνακατωσούρα ὅλοι μὲ τὰ ἐλικόπτερα θὰ φύγουν μακράν τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ μείνωμε ἐδῶ οἱ ὁλίγοι γιὰ νὰ χύσωμε τὸ αἶμα μας· ὅπως ὅλα τὰ βάρη πέφτουν στὸν λαό, στὸν μικρό μας λαό, ἔτσι καὶ τὸ βάρος αὐτό τὸ ἐκκλησιαστικό πέφτει στὸν λαό, τὸν μικρό μας λαό.

Ἀδελφοί μου, ἠγωνίσθημεν· Θ’ ἀγωνισθῶμεν καὶ πάλι, ἐναντίον τῆς κακοηθείας καὶ τῆς διαφθορᾶς. Θ’ ἀγωνισθῶμεν μὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. Θ’ ἀγωνισθῶμεν μὲ ἐπιμονή καὶ σκληρότητα. Θὰ ἀγωνισθῶμεν μέχρι ἐσχάτων, ἔχοντες τὸ σύνθημα· Ἕως θανάτου ἀγώνισαι ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσῃ ὑπέρ σου».

Τὸ κατ’ ἐμέ, δὲν γνωρίζω τί μὲ περιμένει· εἴτε ἔρημος, εἴτε ἐξορία, εἴτε θάνατος, ἐγώ τουλάχιστο τὰ ὅπλα δὲν τὰ παραδίδω. 

Θὰ ἀγωνισθῶ μέχρι τέλους, διὰ νὰ ἴδω μίαν Ἐκκλησίαν ὑψηλήν καὶ ἁγίαν, ὅπως τὴν ἐδίδαξαν οἱ Πατέρες ἡμῶν εἰς μνημόσυνον αἰώνιον.

 ~ Μητρ. Αυγουστίνος Καντιώτης

Πηγές: augoustinos-kantiotis,gr

 tasthyras.wordpress.com

Γίνε κουφός, μουγγός, και τυφλός..! ~ Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ

Γίνε κουφός, μουγγός, τυφλός και αναίσθητος προς όλα τα πράγματα της ζωής αυτής. 

Αυτός είναι ο καλύτερος δρόμος προς την σωτηρία σου. Διότι είναι αδύνατον να σωθεί κανείς, αν δεν αποσπάσει το νου του από την ματαιότητα και κάθε μέριμνα και δεν τον συγκεντρώσει σε ένα μοναδικό σκοπό: την εν Χριστώ σωτηρία. 

Γιατί ο νους είναι απλός: Είτε παραδίδεται ολοκληρωτικά στον Χριστό, είτε παραδίδεται στις μάταιες μέριμνες.

~ Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ

Πηγή: ixthis3.blogspot.com

Σήμερα κοιτάζουμε νά ''ἁγιάσουμε'' χωρίς κόπο...

Σήμερα κοιτάζουμε νά ἁγιάσουμε μέ λίγο κόπο. Ξεφύγαμε ἀπό τήν παράδοση. Δέν βλέπουμε τόν πρῶτο μέσα στόν στίβο, ἀλλά τούς τελευταίους.. (...)

~ Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πηγή: agiazoni.gr

Σέ ἕνα χάλασμα πλέκεται ἡ ἐλπίδα...

Σὲ ἕνα χάλασμα πλέκεται ἡ ἐλπίδα. Εἶναι συνηθισμένη ἡ ζωὴ σὲ κρίσεις ποὺ πετᾶνε ἔξω τὴν σαβούρα, ὅπως ἡ θάλασσα μὲ τὴν τρικυμία...

(λόγος ωφελείας)

Πηγή: trelogiannis.blogspot.com

𝚻ώ𝛒𝛂 𝛑𝛒ό 𝛑𝛂𝛎𝛕ός 𝛕ή𝛎 𝚳𝛆𝛄ά𝛌𝛈 𝚺𝛂𝛒𝛂𝛋𝛐𝛔𝛕ή𝛎 𝛑𝛐ύ 𝛍𝛂͂ς 𝛆҆́𝛒𝛘𝛆𝛕𝛂𝛊... ~ 𝚨҅́𝛄𝛊𝛐ς 𝚰҆𝛚𝛔ή𝛗 𝛐҅ 𝚮҅𝛔𝛖𝛘𝛂𝛔𝛕ής

𝚶҅ 𝛅έ 𝛅𝛊ά𝛃𝛐𝛌𝛐ς, 𝛐҅́𝛔𝛐𝛎 𝛑𝛆𝛒𝛎𝛂͂ͅ 𝛐҅ 𝛋𝛂𝛊𝛒ός 𝛋ά𝛊 𝛗𝛉ά𝛎𝛆𝛊 𝛕ό 𝛕έ𝛌𝛐ς 𝛕𝛐𝛖, 𝛕ό𝛔𝛐𝛎 𝛑𝛐𝛌𝛆𝛍𝛆𝛊͂ 𝛋𝛂ί 𝛃𝛊ά𝛇𝛆𝛕𝛂𝛊 𝛍έ 𝛂҆́𝛋𝛒𝛂𝛎 𝛍𝛂𝛎ί𝛂𝛎 𝛐҅́𝛌𝛐𝛖ς 𝛎ά 𝛍𝛂͂ς 𝛋𝛐𝛌ά𝛔𝛈ͅ. 

𝚻ώ𝛒𝛂 𝛑𝛒ό 𝛑𝛂𝛎𝛕ός 𝛕ή𝛎 𝚳𝛆𝛄ά𝛌𝛈 𝚺𝛂𝛒𝛂𝛋𝛐𝛔𝛕ή𝛎 𝛑𝛐ύ 𝛍𝛂͂ς 𝛆҆́𝛒𝛘𝛆𝛕𝛂𝛊, 𝛑𝛐𝛌𝛌𝛐ύς 𝛑𝛆𝛊𝛒𝛂𝛔𝛍𝛐ύς 𝛋ά𝛊 𝛑𝛐𝛌𝛌άς 𝛕𝛂𝛒𝛂𝛘άς 𝛋𝛊𝛎𝛐𝛖͂𝛎 𝛋𝛂𝛕❜ 𝛆҆𝛑ά𝛎𝛚 𝛍𝛂ς 𝛐𝛊҅ 𝛑𝛂𝛍𝛍ό𝛘𝛉𝛈𝛒𝛐𝛊 𝛅𝛂ί𝛍𝛐𝛎𝛆ς.

𝚬҆𝛑𝛆𝛊𝛅ή 𝛋𝛂ί 𝛈҅𝛍𝛆𝛊͂ς 𝛋𝛂𝛕❜ 𝛂𝛖҆𝛕ό𝛎 𝛕ό𝛎 𝛋𝛂𝛊𝛒ό𝛎 𝛕𝛐ύς 𝛉𝛌ί𝛃𝛐𝛍𝛆𝛎 𝛑𝛆𝛒𝛊𝛔𝛔𝛚͂ς 𝛍έ 𝛎𝛈𝛔𝛕𝛆ί𝛂𝛎 𝛋𝛂ί 𝛑𝛒𝛐𝛔𝛆𝛖𝛘ή, 𝛄ί𝛎𝛐𝛎𝛕𝛂𝛊 𝛋𝛂ί 𝛂𝛖҆𝛕𝛐ί 𝛋𝛂𝛉❜ 𝛈҆𝛍𝛚͂𝛎 𝛂҆𝛄𝛒𝛊ώ𝛕𝛆𝛒𝛐𝛊. 𝚽𝛒ό𝛎𝛕𝛊𝛔𝛆 𝛌𝛐𝛊𝛑ό𝛎 𝛎ά 𝛋𝛂𝛒𝛅ί𝛔𝛈ͅς 𝛔𝛕𝛆𝛗ά𝛎𝛐𝛖ς 𝛆𝛊҆ς 𝛕ό 𝛔𝛕ά𝛅𝛊𝛐𝛎 𝛂𝛖҆𝛕ό 𝛕𝛈͂ς 𝛂҆𝛉𝛌ή𝛔𝛆𝛚ς. 

𝚷𝛒έ𝛑𝛆𝛊 𝛎ά 𝛄ί𝛎𝛈ͅς 𝛄𝛆𝛎𝛎𝛂𝛊ό𝛕𝛆𝛒𝛐ς. 𝚴ά 𝛑𝛂𝛒𝛂𝛕𝛂𝛘𝛉𝛈͂ͅς 𝛔𝛕𝛈͂𝛉𝛐ς 𝛑𝛒ός 𝛔𝛕𝛈͂𝛉𝛐ς 𝛑𝛒ός 𝛂𝛖҆𝛕𝛐ύς 𝛕𝛐ύς 𝛂҆𝛔ά𝛒𝛋𝛐𝛖ς. 𝚳ή𝛎 𝛕𝛐ύς 𝛗𝛐𝛃𝛈͂𝛔𝛂𝛊.

~ 𝚨҅́𝛄𝛊𝛐ς 𝚰҆𝛚𝛔ή𝛗 𝛐҅ 𝚮҅𝛔𝛖𝛘𝛂𝛔𝛕ής

(Έ𝛋𝛗𝛒𝛂𝛔𝛊ς 𝚳𝛐𝛎𝛂𝛘𝛊𝛋ής 𝛆𝛍𝛑𝛆𝛊𝛒ί𝛂ς 𝚰𝚺𝚻΄)

''Μέχρι το τέλος''... ~ Άγιος Σωφρόνιος Ζαχάρωφ

Όσο κι αν ψάξεις τον ευγενικό ιερέα, την τέλεια κοινότητα, δεν θα τον βρεις. Όπως δεν θα βρεις τον τέλειο γάμο, ή το ιδανικό παιδί...

Δεν μπαίνεις στην Εκκλησία σαν ένα κόμμα όπου αρχίζεις να κρίνεις και να αποδίδεις δικαιοσύνη. Στην Εκκλησία είσαι σε ένα πλοίο με άρρωστους που έχουν σωθεί από τη θάλασσα...

Δεν είμαστε άγιοι. Ούτε ο παπάς ούτε οι λαϊκοί, όλοι έχουμε πάθη και αδυναμίες, αλλά θέλουμε να μείνουμε εδώ, μέχρι το τέλος. (...)

~ Άγιος Σωφρόνιος Ζαχάρωφ

Σχόλιο Π. κοινωνίας: To τέλος που είναι η θεραπεία, η σωτηρία, αμήν καμιά φορά και η αγιότητα, η τελειότητα. Εύχεστε.

Πηγή:apantaortodoxias.blogspot.com

Ἡ ἕνωσις, ἡ ψευδοένωσις ἔχει ἀποφασισθῆ. ~ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης (†)

''Ἡ ψευδοένωσις ἔχει ἀποφασισθῆ...''

Συνέδρια θεολογικά, συναντήσεις ἱεραρχῶν καὶ εἴ τι ἄλλο, καθ᾽ ἡμᾶς εἶνε προσχήματα τοῦ Παπισμοῦ. Ἂς μὴ ἀπατώμεθα ὡς ἀνόητα ὀρνίθια πρὸ τῆς μεταμφιεσμένης ἀλώπεκος τῆς ῾Ρώμης.

Ἡ ἕνωσις, ἡ ψευδοένωσις, ἔχει ἀποφασισθῆ· ἔχει ἀποφασισθῆ εἰς μυστικὰ διαβούλια Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, διαβούλια πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ θρησκευτικῆς φύσεως, ὧν ἐγκέφαλος ὁ Πάπας.

Τὸ δὲ σχέδιον πρὸς πραγματοποίησιν τοῦ σκοποῦ ἐξελίσσεται κατὰ φάσεις καὶ στάδια ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἔκπληκτος μίαν πρωίαν θὰ ἀκούσῃ ὅτι «ἡ ἕνωσις ἐπετεύχθη!».

Προοίμιον δὲ αὐτῆς εἶνε αἱ κoιναὶ προσευχαὶ ὀρθοδόξων μετὰ δυτι­κῶν, τὰς ὁποίας κατὰ περίεργον τρόπον θέλουν τινὲς νὰ δικαιολογήσουν. Συντελεῖται εἰς βάθος καὶ ἔκτασιν προδοσία, τὴν ὁποίαν δὲν δυνάμεθα νὰ φαντασθῶμεν!

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Πηγή: xristianikispitha.gr  & ixthis3.blogspot.com

Ἐλεημοσύνη δέν εἶναι μόνο τό νά δίνουμε χρήματα ...

''Ἐλεημοσύνη δέν εἶναι μόνο τό νά δίνουμε χρήματα ἀλλά κυρίως ἡ πνευματική ἐλεημοσύνη, ἡ βοήθεια γιά τήν σωτηρία τοῦ πλησίον, καί ἡ ἀληθινή ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί εὐσπλαχνία...''

~ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

Τά εὑρισκόμενα, Λόγος ἑβδομηκοστός

Mεγάλες αλήθειες από μια ταπεινή και άγια ψυχή!

«Οἱ Πάπες καί ἁμαρτάνουν καί κολάζονται για τίς ἀσεβεῖς καί ἀντιχριστιανικές διατάξεις» ~ Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

*«Οἱ πάπες καί ἁμαρτάνουν καί κολάζονται καί θά κολάζονται μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία˙ ἴσως καί αἰωνίως γιά τά πρός τήν Ἑλληνική Ἐκκλησία κακά καί τίς ψευδενώσεις καί τίς ἀσεβεῖς καί ἀντιχριστιανικές διατάξεις».

*«Τι κατάπτωση! Πῶς, ὦ Ἰγνάτιε [ο Πατριάρχης Κων/πόλεως που χρησιμοποιούσε φράσεις αναγνωριστικές του πρωτείου του Πάπα], τόσο πολύ ξέχασες την ἱστορία τῆς ἐκκλησίας σου; Πῶς αρνήθηκες τήν ἀλήθειαν; Πῶς πρόδωσες τήν ὀρθοδοξίαν σου; Πῶς ἠσέβησας πρός τάς οἰκουμενικάς συνόδους; Πῶς ἐτόλμησας νά προσβάλης τούς 1000 πατέρας τῆς ἀνατολικῆς ἐκκλησίας, οι οποίοι πριν από ένα έτος [Σύνοδος του 880 στην Κων/πολη] καταδίκασαν τον Πάπα Νικόλαο για αίρεση; (Μελέτη Α..., 262).

*«Τι προς ταύτα να είπη τις; Να κλαύση ή να μυκτηρίση (=κοροϊδέψει) τας τοιαύτας των παπών της Δύσεως αξιώσεις; Φρονώ ότι δέον να κλαύση, διότι πολλά το Ελληνικόν Έθνος έχυσε δάκρυα δια τους τοιούτους πάπας, οίτινες εγένοντο οι κακοί δαίμονες της Ανατολικής Εκκλησίας και του Ελληνικού Έθνους» (Μελέτη Α..., 293).

~ Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, στό δίτομο ἔργο του

 «Μελέτη ἱστορική περί τῶν αἰτιῶν τοῦ σχίσματος»

Οι Συμπροσευχές με Αιρετικούς έχουν γίνει πια ψωμοτύρι για τους Επισκόπους μας...

Οι συμπροσευχές που καταδικάζουν οι Κανόνες της Εκκλησίες έχουν γίνει πια ψωμοτύρι για τους Επισκόπους μας. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο... Όταν εορτάζουν οι Άγιοι κάτι τους συμβαίνει και δεν μπορούν να κρατηθούν μακριά από τους αιρετικούς!

Οι Μητροπολίτες Σιδηροκάστρου, Κορίνθου, και Πολυανής-Κιλκισίου σε Αρχιερατικό Συλλείτουργο στην Βουλγαρία, με παρουσία Αιρετικών Παπικών στο ναό...

Ο κοσμάκης πάλι ιδέα δεν έχει τι προετοιμάζεται... ή ίσως δεν τον ενδιαφέρει κιόλας βρε αδερφέ... εγκατελειμένος και ακατήχητος απο τούς ίδιους του τούς ποιμένες, δεν έχει ιδέα για την επερχόμενη ψευδοένωση των ''εκκλησίων''. Μια ''ζωη'' την έχουμε, με αυτά θα σκάμε τώρα. (...)

Δείτε το πλήρες θέμα εδω

Αν πάλι κανείς επιθυμεί να μάθει: 

Όλοι φροντίζουν, μικροί, ''μεγάλοι'' και κράτη.. να γίνει μία θρησκεία! Ομιλεί ο Άγιος Πορφύριος για τον οικουμενισμό.

Δείτε και: Δέν μπορεῖς νά εἴπης εἰς τούς Παπικούς,

ὅτι ἔχουν Χάριν καί Μυστήρια. ~ Ἅγιος Πορφύριος

«Πρέπει ἔστω καί ἀργά νά σχηματίσουμε τήν μερίδα τή χριστιανική τῶν ἐξεγερθέντων» ~ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Μακρής

Ἅγιος γερ. Ἀμφιλόχιος Μακρής

«Τώρα τὰ λόγια τῶν ἱεροκηρύκων καὶ τῶν πολιτικῶν εἶναι σὰν νὰ ρίχνουν νέφτι στὴ φωτιά. 

Ὁ πτωχὸς καὶ ἀμόρφωτος λαὸς ἐγκατελείφθηκε καὶ τώρα δὲν ἀκούει, θέλει ἔργα καὶ ζωὴ χριστιανικῆς ἀγάπης, θέλει νὰ συμπάσχουμε ὤς ἀδελφοί. Μόνο μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς αὐτούς, μὲ ἔργα φιλανθρωπίας θὰ ἐπαναφέρουμε τοὺς ἀδελφούς μας κοντὰ στὸν Χριστό. 

Καὶ γι’ αυτό πρέπει ἔστω καὶ ἀργὰ νὰ σχηματίσουμε τὴν μερίδα τὴ χριστιανικὴ τῶν ἐξεγερθέντων, 

νὰ βοηθήσουμε μὲ ἔργα καὶ λόγια τὰ ἀδέλφια μας ποὺ τόσο πάσχουν σωματικὰ καὶ πνευματικά... 

Ὁ Θεὸς νὰ βοηθήσει τοὺς πιστοὺς καὶ τὴν Ἐκκλησία Του τὴν Ἁγία. Αὐτὰ σκέπτομαι καὶ λυποῦμαι γιὰ τὴν ἐρχομένη γενικὴ καταστροφὴ τοῦ κόσμου. Ἡ προσευχὴ τῶν πιστῶν ἂς παρουσιαστεῖ ὤς πρόχωμα πρὸ τοῦ καταστρεπτικοῦ χειμάρρου γιὰ νὰ συγκρατήσει κάτι...»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρής. Μιὰ σύγχρονη μορφή της Πάτμου», ἔκδοση Ἐπτάλοφος. Πηγή: myriobiblos

Να μιλάς όταν πρέπει, όσο πρέπει και όπως πρέπει. Δοκίμασέ το…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος – Ψυχολόγος M.Sc.

Να μιλάς όταν πρέπει. Είναι φορές, που η σιωπή, έχει μεγαλύτερη αξία, από ό,τι και αν ήθελες να πεις. Είναι φορές, που αν ανοίξεις το στόμα σου, μόνο κακό θα καταλήξεις να κάνεις και ας είναι οι προθέσεις σου καλές.

Να μιλάς όσο πρέπει. Να ξέρεις πότε να σταματάς. Να ξέρεις πότε να κάνεις πίσω. Τη φλυαρία, κανείς δεν την αντέχει. Συγκεκριμένα πράγματα. Στοχευμένα. Όταν δεν υπάρχει μέτρο, τα πράγματα συνήθως, ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο...

Τέλος, να μιλάς όπως πρέπει. Να είσαι ευγενικός. Μαλακός. Να μην προσβάλεις. Να είσαι χαρούμενος. Χαμογελαστός. Να κάνεις τον άλλον άνθρωπο, να αναπαύεται κοντά σου. Να νιώθει ελεύθερος όταν μιλά μαζί σου. Να μπορεί να είναι ο εαυτός του. Να μιλάς και να μοιράζεις καλοσύνη. Παρηγοριά. Ελπίδα. Δεν σου κοστίζει τίποτα.

Να μιλάς όταν πρέπει, όσο πρέπει και όπως πρέπει. Δοκίμασέ το… Δεν θα βγεις χαμένος.

Πηγή: e-psyxologos.gr